Dziś króciutki fragment książki „Herby i znaki mennicze na szelągach polskich i z Polską związanych”. Dotyczy on mennicy elbląskiej w czasach Augusta III Sasa. Wpis jest nieco „podrasowany”. Możemy tu obejrzeć zdjęcia kilku rzadkich szelągów, których w książce nie ma.
***
Mennica miejska została otwarta w Elblągu w roku 1760. Bito w niej szelągi w latach 1760, 1761, 1763. Powtarzały one ogólny schemat szelągów gdańskich i toruńskich: na awersie widniał monogram króla Augusta III Sasa, na rewersie umieszczony był napis w trzech liniach, a pod nim herb miasta.
W latach 1760 i 1761 na awersie szelągów elbląskich, pod monogramem królewskim występowały inicjały „CHS” Konrada Henryka Schwerdtnera, kierownika mennicy w latach 1760-1761. Na niektórych odmianach z tych lat inicjały „CHS” nie występują.
Szeląg miejski August III, Elbląg 1761
Szeląg miejski August III, Elbląg 1761 (czyste srebro)
W roku 1761 rada miejska zawarła kontrakt z nowym mincmistrzem Henrykiem Wilhelmem Seliuszem. Na rewersie bitych pod nowym kierownictwem szelągów, po bokach herbu Elbląga pojawiły się jego inicjały: „HWS”.
Szeląg miejski August III, Elbląg 1761
Kolejnym kierownikiem mennicy elbląskiej został Justus Karol Schröder (1761-1763). Miało to oczywiście odzwierciedlenie na bitych pod jego kierunkiem monetach. Na rewersie szelągów z roku 1763 pojawiają się inicjały: „ICS”. W roku 1763 J. K. Schröder zrezygnował jednak z prowadzenia mennicy elbląskiej. W latach 1763-1764 zarządzał on mennicą w Mitawie.
Szeląg miejski August III Elbląg 1763
Jeszcze w tym samym roku zatrudniony został nowy kierownik – Fryderyk Ludwik Stüber (w literaturze występuje także pisownia: Stuber, Stieber, Sturber) , który kazał umieszczać na rewersach szelągów swoje inicjały: „FLS”. Wkrótce jednak śmierć Augusta III Sasa (1763) zakończyła działalność mennicy elbląskiej.
Szeląg miejski August III, Elbląg 1763
Książka „Herby i znaki mennicze…” jest jeszcze dostępna w sprzedaży: