Obecnie Santok jest to niewielka wieś w województwie lubuskim. W czasach wczesnopiastowskich znajdował się tu znaczący gród, przez Galla Anonima nazwany strażnicą i kluczem Królestwa Polskiego. Na wystawie stałej można podziwiać zabytki pochodzące z tego najświetniejszego okresu w historii Santoka. Wśród nich znajduje się m.in. piękny konik z brązu, pochodzący z X wieku, odgrywający wówczas (być może) rolę amuletu.

Tematem dzisiejszego wpisu nie jest jednak stała ekspozycja, lecz wystawa czasowa (czynna do końca bieżącego roku) przedstawiająca 17 monet wydobytych w czasie prac archeologicznych. Reprezentują one pieniądz znajdujący się w obiegu w X i XI wieku. Nie ma tu wybitnych numizmatów na miarę pierwszej polskiej monety „Strzała na tle Drzewa Życia”, denara GNEZDVN CIVITAS, czy chociażby PRINCES POLONIE. Muzeum Grodu Santok znalazło się na „Numizmatycznej Mapie Polski” z innego powodu – ze względu na niezwykle czytelny i przyjazny dla odbiorcy sposób zaprezentowania znajdujących się na wystawie monet.

Wystawa znajduje się w niewielkiej sali, w której stoi pięć gablot. Na każdej gablocie umieszczone zostało duże szkło powiększające pozwalające bardzo dokładnie obejrzeć każdą monetę. Ponadto, obok monet widnieją dobrej jakości zdjęcia awersu i rewersu ze szczegółowymi opisami.

Przy wejściu wisi tablica wprowadzająca odbiorcę do tematu obiegu pieniądza w X i XI wieku oraz objaśniająca okoliczności pozyskania monet wyeksponowanych na wystawie.

Dirhemy (monety arabskie)

Denary zachodnie (Niemcy cesarz Konrad II 1027-1039, denar nieokreślony X-XI w., Czechy Bolesław II Pobożny 972/2-999)

Denary krzyżowe – typy IV, V i VII

Denary krzyżowe – typ VI

Naśladownictwa słowiańskie (najciekawsza gablota)