W roku 1618 mennicę ryska opuściło 10 odmian szelągów. Niewiele jest roczników, które mogą pochwalić się taką liczbą. Znane katalogi oczywiście tego nie odnotowują:
- Haljak – 4 odmiany
- Kopicki (2007) – 3 odmiany
- Mrowiński – 2 odmiany
Ale spokojnie, niedługo pojawi się nowy katalog szelągów ryskich ZIIIW, w którym będzie co trzeba 😉
***
Rocznik 1618 jest interesujący nie tylko ze względu na samą liczbę odmian. W tym roku pojawiły się np. dwa różne rysunki korony nad monogramem królewskim – duża i mała. Z punktu widzenia kolekcjonera nie jest to jedynie kwestia zmiany estetyki. Stoi za tym bowiem konkretny przekaz informacyjny. Duża korona stanowiła kontynuację rozwiązań graficznych rocznika 1617. Z kolei mała korona zapoczątkowała tendencję obecną w następnym roku. Tak więc odmiany z dużą koroną zostały wyemitowane wcześniej niż z małą.
W roku 1618 wystąpiły ponadto dwa sposoby zapisu daty – „1618” i „18”. Na odmianach z zapisem „1618” umieszczano jedynie dużą koronę, na odmianach „18” – zarówno dużą jak i małą. Odmiany z pełną datą są więc wcześniejsze niż te z końcówką daty.
Kolejna ciekawostka rocznika 1618 to wyjątkowo rzadka odmiana bez liszki – znaku mincerskiego Ottona von Meppen, dzierżawcy mennicy ryskiej.
Na koniec można jeszcze wspomnieć o szelągu opisanym w katalogu E. Kopickiego (2007) z liszką zwróconą w prawą stronę. Do zdjęcia tej odmiany nie udało mi się jednak dotrzeć.
Poniżej katalog rocznika 1618.
A dlaczego nie ma podanego Kruggel Gerbaszewski ?
Kruggel i Gerbaszewski pomijają rzeczy ważne, takie jak typy herbu Rygi, czy typy monogramu królewskiego, tworzą natomiast odmiany „z niczego” – większość oparta jest na interpunkcji. W rzeczywistości ich odmiany to nie są odmiany tylko warianty. Dla szelągów ryskich ZIIIW jest to nie do przyjęcia. Od roku 1609 emisje były tak niechlujne, że czasami trudno rozpoznać cyfrę daty, a co dopiero znaki interpunkcyjne.
Przed publikacją katalogu wstawię wpis charakteryzujący dokładniej cechy zarówno katalogu Haljaka, jak i Kruggela i Gerbaszewskiego.