Na początku października zeszłego roku umieściłem na blogu zestawienie herbów i znaków menniczych występujących na szelągach Zygmunta III Wazy.

http://blognumizmatyczny.pl/2020/10/07/herby-inicjaly-znaki-i-oznaczenia-mennicze-oraz-ozdobniki-na-szelagach-zygmunta-iii-wazy/

Dziś następna porcja informacji w pigułce. Tym razem – zestawienie postanowień kolejnych ordynacji menniczych dotyczących szelągów bitych w czasach Zygmunta III.

Widoczne poniżej tabelki prezentujące postanowienia poszczególnych ordynacji menniczych pochodzą z książek Z. Żabińskiego: Systemy pieniężne na ziemiach polskich, Wrocław 1981 oraz E. Mrowińskiego: Monety Rygi, Warszawa 1986

***

W początkowym okresie panowania Zygmunta Wazy szelągi bito wg ordynacji Stefana Batorego z roku 1580.

W roku 1604, na mocy konstytucji sejmu warszawskiego dokonano sześćdziesięcioprocentowej dewaluacji szeląga.

W roku 1612 weszło w życie zarządzenie modyfikujące postanowienia komisji warszawskiej z roku 1604 i regulujące stopę szelągów litewskich.

Mimo iż konstytucja z roku 1604 teoretycznie była wiążąca dla wszystkich mennic działających na obszarze Rzeczypospolitej, została ona zignorowana przez mennicę ryską. W Rydze do roku 1620 bito szelągi wg ordynacji Stefana Batorego (178 sztuk z grzywny krakowskiej).  W latach 1620, 1621 mennica ryska wybijała szelągi zgodnie z zarządzeniem dla szelągów litewskich z roku 1612 – 220 sztuk z grzywny krakowskiej (E. Mrowiński, s. 48).

Ostatnia ordynacja regulująca emisję szelągów za czasów Zygmunta III Wazy została uchwalona w roku 1623. Obniżała ona zawartość srebra w szelągu poniżej poziomu ustalonego przez konstytucję z roku 1604.